“…La música, los estados de felicidad, la mitología, las caras trabajadas por el tiempo, ciertos crepúsculos y ciertos lugares, quieren decirnos algo, o algo dijeron que no hubiéramos debido perder, o están por decir algo; esta inminencia de una revelación, que no se produce, es quizá, el hecho estético.”

(J. L. Borges)

Aos cincuenta e tres anos sigo intentando aprender a pintar. Se puidese, pintaría como Ingres ou como Rafael de Urbino, pero teño que resignarme a parecerme a min mesmo.
Parafraseando a F. Pessoa sigo preferindo rosas e magnolias á patria, á gloria e á virtude. Aínda me sorprende a beleza do insignificante: unha pechadura oxidada, unhas botas gastadas ou rotas, a humilde flor dos camiños…